Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Ο χειμώνας με τις καμέλιες


Η καμέλια δίνει χρώμα στις βαριές, μουντές μέρες, ενώ η αδρεναλίνη που μας κατακλύζει από χτες, είναι μια ευγενική χορηγία του ανέμου που λυσσομανά σαν τρελός.
Η καταιγίδα είναι εδώ, άγρια και αδυσώπητη.
Όσο αυτή μαίνεται, τόσο νοσταλγώ την άνοιξη.
Έχουμε ακόμα χειμώνα μπροστά μας, μα όσο υπάρχει έστω και μια καμέλια να μας κλείνει το μάτι τα πρωινά, μπορούμε να τον αντέξουμε.

Tuesday 27: Morning
Sunday 25: Black + white
Monday 26: Three...cats
Friday 30: Fave food
Saturday 31: On top
Wednesday 28: Strange
Thursday 29: Winter

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Δικαιολογίες

-Γιατί Αντωνάκη δεν έκανες την εργασία; ρώτησε η δασκάλα της πρώτης δημοτικού.
-Είχαμε κόσμο κυρία απάντησε ο Αντωνάκης της πρώτης δημοτικού. 

Εναλλακτικά, ο Αντωνάκης μπορεί να επικαλεστεί πως πέθανε η γιαγιά του, πως την έφαγε ο σκύλος (την εργασία, όχι τη γιαγιά) και άλλα πολλά!

-Γιατί Αντωνάκη δεν παρέδωσες; ρωτάνε όλοι τον πρώην πρωθυπουργό.
-Δεν ήξερα πως θα έρθει ο Αλέξης να παραλάβει. Κι εδώ θέλω να τονίσω πως εμείς είμαστε οι μεγάλοι νικητές, αφού αυτός ο άθεος κέρδισε προς στιγμήν. 
Το οσμίζομαι πως ο Θεός δε θα απευθύνει σε αυτόν ούτε λέξη κι ας τον λένε Αλέξη.
Μου το αποκάλυψε ο ίδιος χτες στη μεγάλη συζήτηση που κάναμε.
Θέλετε το καταλαβαίνετε, θέλετε όχι, μοναδικός ενδιάμεσος ανάμεσα σε σας και στο Θεό είμαι εγώ.

Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο Άι (μπιπ) Αντωνάκης των νοικοκυραίων, η Αστέρω της πρωθυπουργίας.


Εναλλακτικά μπορεί να επικαλεστεί πως είχε παραδώσει ήδη και χωρίς ελλείμματα τη χώρα (ποια χώρα έχει κατά νου δε λέει), πως πέθανε η αξιοπρέπειά του, ή πως του την έφαγε η Μέρκελ.

Είναι τραγικό να μένει ολόγυμνος ο "βασιλιάς". Από την άλλη βέβαια, από καιρό κυκλοφορούσε νεγκλιζέ μια κι έπρεπε ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμος για το καλύτερο σεξ, το οποίο προτιμούσε στις πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρίζου.....και του μαύρου.
Αντωνάκη "μας", καληνύχτα!

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Μια φορά κι ένα βραβείο

Η Βάσω από το blog Μαμά πρωτάρα  και η Ελευθερία από το blog makelife.gr με τίμησαν με το Liebster Award.

Βάσω κι Ελευθερία, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη μεγάλη τιμή!
Το παραλαμβάνω με χαρά και τρέχω να απαντήσω στις ερωτήσεις που το συνοδεύουν.

Γιατί ξεκινήσατε το blog;

Το blog το ξεκίνησα μια εποχή που όλα μου πήγαιναν στραβά. 
Μια μέρα, χμ, όχι, όχι, βράδυ ήταν, μάζεψα τα μαλλιά να μην πέφτουν στα μάτια μου, σήκωσα τα μανίκια, έπιασα το μυστρί και το πηλοφόρι κι άρχισα να χτίζω το γιαπί με προσήλωση. Ένα λιθαράκι εδώ, μια πέτρα εκεί, "τούβλα" πολλά και τσουπ!, ξεπετάχτηκε το μέγαρο το οποίο ανακαίνισα αργότερα, αλλά έκτοτε παραμένει περισσότερο μια μισοτελειωμένη οικοδομή, που ευελπιστώ κάποτε να δω ολοκληρωμένη, παρά ένα blog που σέβεται την εικόνα του.
Με κάτι οικονομίες που είχα, έριξα και δυο τρεις τέσσερις, ή και παραπάνω ορόφους, να βολέψω τον (Μπ)Ρίκι, τις λιγοστές συνταγές μου και κάτι άλλα που περίσσευαν. 
Στην αρχή λοιπόν, εκεί που το καμάρωνα, άρχισα να πατάω κανένα πλήκτρο αραιά και που, έτσι χωρίς σκοπό και νόημα, αρκετά ντροπαλή ακόμα για να φανερωθώ, αλλά με το μικρόβιο να έχει ήδη περάσει ανεπανόρθωτα στο αίμα μου. 

Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει

Γενικά, ή στα blogs;
Θα πω για τα blogs.
Με ενθουσιάζουν οι έξυπνες αναρτήσεις, οι "ψαγμένες" οι αναρτήσεις με χιούμορ, οι ταξιδιάρικες, οι "φευγάτες" και οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω τους!!!

Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο;

Νιώθουμε πως δε γράφουμε μόνο για μας. 
Και φυσικά μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα.
Δεν μου αρέσει όταν δεν προλαβαίνω να απαντάω και να απευθύνομαι σε όλους με ένα γενικό σχόλιο (σπάνια, αλλά γίνεται), ή να μη σχολιάζω όσο συχνά θα επιθυμούσα σε blogs που αγαπάω να διαβάζω.

Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;

Θα έλεγα για τα πάντα, αλλά σιγά μη μιλάω για τα πάντα. Έχω πάντως μεγάλη ποικιλία θεμάτων και δε θέλω να την περιορίσω χαρακτηρίζοντάς την.
Ο Μπρίκι από την άλλη μιλάει για ό, τι θέλει -αν και τελευταία βαριέται λίγο- μια και εδώ μέσα, έχουμε αποδεδειγμένα ελευθερία του λόγου!

Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά;

Φιλικές σχέσεις, υπάρχουν. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει προσωπική επαφή δεν μπορείς παρά να νοιάζεσαι για τους ανθρώπους που ανταλλάζεις απόψεις, προβληματισμούς, ελπίδες και όνειρα.
Προσωπικά έχω γνωρίσει μόνο τη Βάσια Ακαρέπη, που μου έκανε την τιμή να με έχει στο πλάι της στην παρουσίαση του βιβλίου της στο Αγρίνιο.
Αν δεν έχετε διαβάσει το "Μια νύχτα που κράτησε χρόνια", σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Υπάρχουν και δυο πρόσωπα που γνώριζα πριν κάνω το blog.
Η μία ήταν blogger παλιότερα (και η αφορμή που τα έμαθα κι εγώ) και η άλλη τα έμαθε από μένα.

Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δύο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο;

Το φαντάζομαι με ακόμα περισσότερους ορόφους, ουρανοξύστη θα έλεγα, αλλά δεν θα το πω, γιατί μόνο και μόνο που σκέφτομαι πόσα παράθυρα θα έπρεπε να καθαρίζω, μου κόβεται το όνειρο σαν αβγολέμονο!

Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;

Να κοιμάμαι. Το έχω αναγάγει σε επιστήμη.
Και δεν κοιμάμαι μόνο τις νύχτες. Ενίοτε κοιμάμαι και όρθια. Όλο λέω πως γίνομαι πιο πονηρή μεγαλώνοντας, αλλά ντιπ αθώο είμαι ακόμα το έρμο!

Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;

Δυστυχώς πολύ λιγότερο από όσο θα ήθελα.

Πώς γεννιούνται τα post σας;

Με φυσιολογικό τοκετό, με έναν πόνο που λένε, χωρίς να έχει προηγηθεί καν εγκυμοσύνη, μια και ο χρόνος με κυνηγά μόνιμα.
Σχεδιασμοί, πλάνα, προσχέδια και οργάνωση, άγνωστες λέξεις! 
Το μόνο που με κρατάει σε μια σειρά (τρόπος του λέγειν) είναι το photo a day στο οποίο προσπαθώ να παραμένω πιστή.

Ευχές για τον αναγνώστη

Αναγνώστη μου, εύχομαι να είσαι πάντα αισιόδοξος.
Αύριο είναι μια καινούρια μέρα! 
Το είπε με όλη της τη σοφία, πριν ακόμα γεννηθώ η Σκάρλετ και είχε δίκιο!
Ο ήλιος βγαίνει κάθε μέρα! Ακόμα κι όταν η συννεφιά τον κρύβει, αυτός είναι εκεί ψηλά!

Εύχομαι επίσης, μια και μόλις χτες είχαμε εκλογές, να αλλάξουν όλα. Να πάρει ο άνεμος όλες τις παλιές νοοτροπίες, όλες τις νοσηρές καταστάσεις και όλα τα αρρωστημένα άτομα που τις συντηρούσαν!

Παραδίδω το βραβείο με μεγάλη εκτίμηση στους:

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Τα τρένα που φύγαν...

...αγάπες, ΤΟΥΣ πήρανε!!!
Ή μάλλον θα τους τις πάρουν (όπου αγάπες: λύσσα για εξουσία και δίψα για χρήμα). Οι πιο άθλιες και τιποτένιες Μαρίες Αντουαννέτες της πιο σάπιας και φασιστικής Βουλής που πέρασε ποτέ, νιώθουν τη λήξη του πανηγυριού λεηλάτησης που έστησαν στις πλάτες ενός ολόκληρου λαού και τρομοκρατημένοι αποφασίζουν να...τρομοκρατήσουν.
Και φυσικά ξεφεύγουν.
Ξεπερνάνε κάθε φαντασία όσα λένε και όσα κάνουν.
Βλέπετε λίγα πρόβατα τους έμειναν πια στο μαντρί.
Δε γεμίζουν ούτε γήπεδο!
Και είναι αυτά τα πρόβατα τα πιο δειλά. Τους φτάνει που έχουν λίγο χορτάρι ακόμα να μασουλάνε κι ας καίγεται ο κόσμος δίπλα τους.
Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι τι σόι κουτόχορτο είναι αυτό που τα ταΐζουν, μα άκρη δε βγάζω!

Friday 23: Something far away
Κι όσο κάποιοι παίζουν με τρενάκια και άλλοι απειλούν με χαρτιά υγείας, ο αρχηγός τους, ο νονός αυτής της επικίνδυνης μαφίας, της πιο απίθανης συμμορίας γραφικών όντων (που δε θα έπαιρναν και ποτέ το λεωφορείο, επειδή δεν ταιριάζει στη θέση τους),  ξέρει με σιγουριά ποια είναι η καλύτερη ώρα για σεξ.
Δώστε τσόντα στο λαό λοιπόν!
Και ο λαός θα σας ανταμείψει. 
Δεν είναι ώρα για παιχνίδια...μαζέψτε τα τρενάκια σας, φυλάξτε καλά τα χαρτιά υγείας σας να μην ξεδιπλωθούν  στον άνεμο που άρχισε ήδη να σηκώνεται και μπείτε όλοι στο αεροπλάνο του συγκυβερνήτη σας για την πτήση στο χαμό!
Είπαμε  game over!!!!!

Saturday 24: play time
Σε ένα παράλληλο σύμπαν με το δικό μας, ζουν και οι αναποφάσιστοι.
Ή εκείνοι που επιλέγουν την αποχή ως...αντίσταση.
Ε, λοιπόν η εποχή δε σηκώνει τέτοιες γλυκανάλατες πολυτέλειες. 
Είναι φυσικά "ακίνδυνο", αλλά και πέρα για πέρα ανεύθυνο να αφήνουμε τους άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Βέβαια, από τη μια θα μπορούμε μετά να βρίζουμε με άνεση όσους "μας πήραν στο λαιμό τους", ξεχνώντας πολύ βολικά, πως το λαιμό μας τον αφήσαμε ξεσκέπαστο οι ίδιοι όταν αρνηθήκαμε να αποφασίσουμε για μας!
Ας μην αφήσουμε περιθώρια στην άλλη συμμορία, τη σεσημασμένη να περάσει από τη φυλακή στη Βουλή, άλλη μια φορά.
Ας πάρουμε θέση όλοι, ας ψηφίσουμε όλοι και όλοι μαζί ας σταθούμε μετά με κριτική διάθεση, αλλά και αγωνιστικότητα απέναντι στην όποια κυβέρνηση!
Καιρός να σταματήσουν οι σαχλαμάρες και να διεκδικήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα!
Κι αν είναι αδύνατον να αποκτηθούν όλα αμέσως (αφού η λαίλαπα που πέρασε ήταν πέρα από κάθε φαντασία), ας τιμωρηθούν τουλάχιστον όσοι έπαιξαν με την Ελλάδα (κι ας διαφημίζουν οι ίδιοι το αντίθετο) τα τελευταία χρόνια.
Να τιμωρηθούν παραδειγματικά για να γίνει μάθημα σε όσους θα επιθυμούσαν ανάλογα παιχνιδάκια στο μέλλον.

Δεν είναι συλλογή γραμματοσήμων η Ελλάδα για να την ξεπουλάμε όταν σφίγγουν τα ζωνάρια για ένα κομμάτι ψωμί!

Thursday 22: collection
Όταν έγραφα πέρυσι το "Έκτακτο Δελτίο" δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα γίνει πραγματικότητα.
Η ιστορία αναφέρονταν σε μια σειρά αυτοκτονιών που θα λύτρωνε τη χώρα.
Και να που οι πολιτικές αυτοκτονίες άρχισαν επιτέλους!
Και είναι ωραίο να τους βλέπεις να κρέμονται στα παράθυρα της τηλεόρασης και να αυτοκτονούν ένας, ένας όλοι οι προδότες!
Έτσι θα καταφέρουμε πιο εύκολα να ανοίξουμε τα άλλα παράθυρα...εκείνα που επιτρέπουν στο φως να περνάει και στην αξιοπρέπεια να ανθίζει!

Tuesday 20: Window
Ερωτήσεις για όσους θα ψηφίσετε τους "χτεσινούς" για σιγουριά. 
Πόση σιγουριά νιώθετε όταν σας ξεπουλάνε;
Όταν σας αγοράζουν φτηνά και σας εκμεταλλεύονται μέχρι θανάτου;
Σας έπεισαν στα αλήθεια τα παπαγαλάκια του τρόμου, πως το ξεπούλημα και η λιτότητα είναι οι λύσεις για την έξοδο από την κρίση;
Μα οι ίδιοι οι "χτεσινοί" όψιμα παραδέχονται πως έκαναν λάθος.
Και τι έκαναν;
Συνέχισαν να "διορθώνουν" τα λάθη με...λάθη.
Αλήθεια φοβάστε πως έχει και παρακάτω;
Στα αλήθεια πιστέψατε πως η ανάπτυξη ήταν στο δρόμο;
Τότε καλά σας κάνουν!
Υπάρχουν "δι"έξοδοι κι εσείς πέφτετε με το κεφάλι στον τοίχο προσπαθώντας να ανοίξετε τρύπες στα ντουβάρια, λες και είστε άξιοι απόγονοι των Ντάλτον.


Και τώρα θα μου πείτε που κολλάνε οι κουραμπιέδες με όσα έγραψα παραπάνω!
Μα παντού!
Κουραμπιέδες είχαμε στην εξουσία, κουραμπιέδες στα κανάλια, κουραμπιέδες στους καναπέδες.
Ας τους φάμε επιτέλους να πλύνουμε και τα πιάτα πριν μας φάνε τα μυρμήγκια!

Monday 19: Homemade

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Η πρώτη πτήση

Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι.
Σας μιλάει ο κυβερνήτης.
Όχι, αυτή δεν είναι η πρώτη μου πτήση.
Έχω ρίξει πολλαααά αεροπλάνα! 
Χώρια, που έχω καταστρέψει μια ολόκληρη χώρα, παρέα με τους συγκυβερνήτες μου.
Και πάντα βγαίνω στον αφρό να το παίζω αθώος ωσάν περιστερά.
Και τι περιστερά.
Λευκότατη και στρουμπουλή!
Τη λες άνετα και πουλάδα.
Γι' αυτό, μην εμπιστευτείτε την καταστροφή σας σε κάποιον που δεν ξέρει.
Σε κάποιον που δεν σας ξέρει.
Πώς θα σκύψει ένας πρωτάρης πάνω στα προβλήματά σας, για να σας τα γιγαντώσει;
Αφήστε που μπορεί κατά λάθος και να σας γλιτώσει!
Για να μη μείνει τίποτα όρθιο, ψηφίστε σταθερότητα!
Χαμηλότερη πτήση δεν έχει!


Κι ενώ με τις προεκλογικές διαφημίσεις κάνουμε καινούριο συκώτι από τα γέλια, η ζωή συνεχίζεται.
Μπορεί να δανείζεται και εικόνες από το παρελθόν, αλλά μια χαρά ταιριάζουν και στο παρόν.
Και μπορεί να μπερδεύονται  λίγο οι μέρες, αλλά όλες είναι εδώ!
Thursday 15: Old
Saturday 17: Jump
Sunday 18: Today is...weird

Friday 16...Nature
Wednesday 14: New

Tuesday 13: Lucky number

Monday 12: Bright

Sunday 11: I see

Saturday 10: Hello

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Κοράκια


Τα πουλιά της φωτογραφίας δεν είναι κοράκια.
Δεν είναι τα κοράκια που μας κατέστρεψαν.
Δεν είναι αυτά που μας άφησαν χωρίς δουλειές και που προσπάθησαν να μας πείσουν πως μαζί τα φάγαμε.
Τα πραγματικά κοράκια, κάνουν τους τελευταίους τους κύκλους πάνω από τα κουφάρια όσων ψέλλιζαν κάποτε.
Τα ζόμπι του παρόντος, αλλά κι ενός όχι και πολύ μακρινού παρελθόντος, έχουν πάθει ομαδική αμνησία και παράκρουση.
Τελειωμένοι νεκρανασταίνονται, κλέφτες φωνάζουν και  ψεύτες επικαλούνται την αλήθεια.
Τα ύστερα του κόσμου!

Και στη μέση οι ψηφοφόροι.
Εκείνοι που φοβούνται.
Εκείνοι που πλησιάζουν ακόμα τις παρατάξεις με απώτερο σκοπό να διορίσουν το καημένο, το με τόσα πτυχία, παιδί τους, αδιαφορώντας για τις τύχες εκατομμυρίων άλλων παιδιών.
Οι αναποφάσιστοι.
Κι εκείνοι που ελπίζουν.

Πώς θα ψηφίσουν όλοι αυτοί;
Οι φοβισμένοι πιστεύουν πως αν "λοξοδρομήσουμε", θα πέσουν πάνω μας όλες οι πληγές του Φαραώ. Έτσι με συνέπεια, θα ψηφίσουν σταθερότητα στη φτώχεια, σταθερότητα στην ανεργία, σταθερότητα στην καταστροφή, και θα εξακολουθήσουν να πιστεύουν πως ανάπτυξη είναι το ξεπούλημα.
Σταθερότητα στο πελατειακό σύστημα θα ψηφίσουν και όλοι οι τυχοδιώκτες που, έτσι κι αλλιώς, κοράκια είναι κι αυτοί!
Κόρακας κοράκου μάτι δεν το βγάζει!
Μια θέση εδώ, μια μίζα εκεί, κι όλοι μαζί θα πλουτίζουν στην πλάτη ενός λαού που δεινοπαθεί.
Μωρέ ας βολευτούν αυτοί και δεν πάει να καταστραφεί το σύμπαν;
Οι αναποφάσιστοι (μα στα αλήθεια υπάρχουν αυτή την εποχή αναποφάσιστοι;), θα περιμένουν.
Ας ελπίσουμε μόνο πως περιμένοντας δε θα γλυκονανουριστούν, για να αποκοιμηθούν εντελώς από τα φτιαχτά γκάλοπ, τις άθλιες διαφημίσεις που υπόσχονται γήπεδα και τις παρλαπίπες του μπάρμπα τους του ψεύτη. 

Το μόνο που εύχομαι σε αυτές τις εκλογές είναι, πως αυτοί που ελπίζουμε σε ένα καλύτερο, πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο αύριο, θα κάνουμε τη διαφορά.
Ήρθε ο καιρός οι κλέφτες να τιμωρηθούν, οι ψεύτες να πάψουν, οι τελειωμένοι να εξαφανιστούν δια παντός και τα ζόμπι να γυρίσουν στους τάφους τους.
Ήρθε ο καιρός να κουρνιάσουν τα κοράκια στις πιο βαθιές κρύπτες και να ξεψυχήσουν οι φόβοι!

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Η καρδιά του σκότους ‎(Joseph Conrad)

"Ζούμε όπως ονειρευόμαστε - ο καθένας μόνος του..." ‎(Joseph Conrad)


Στην αγαπημένη μου γωνιά, με συντροφεύουν βιβλία και ζεστός καφές. Ο ήλιος στέλνει φωτεινά σινιάλα, παρηγορητικά, σε έναν κόσμο παγωμένο, σκληρό.
Ετοιμάζομαι για μεγάλο ταξίδι και κάθε παρηγοριά είναι ευπρόσδεκτη.
Ένα ταξίδι που θα κρατήσει μερικές μόνο σελίδες, αλλά θα με πάει πολύ μακριά στο παρελθόν και θα με οδηγήσει στα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής.
Λέω να σας πάρω μαζί μου.
Θα ξεκινήσουμε από τον Τάμεση, όπου θα περιμένουμε τη φυρονεριά.

"Το γέρικο ποτάμι, αδιατάραχτο μέσα στην άπλετη κοίτη του, ύστερα από αιώνες πιστών υπηρεσιών στο γένος που κατοικούσε στις όχθες του,αναπαυόταν στο γέρμα της μέρας με την ήρεμη μεγαλοπρέπεια ενός δίαυλου που οδηγούσε στα πέρατα της γης. Ατενίζαμε το σεβάσμιο ποταμό, όχι στο δυνατό απαύγασμα μιας σύντομης ημέρας που έρχεται και φεύγει για πάντα, αλλά στο κατανυκτικό φως της αιώνιας μνήμης." (απόσπασμα)


Περιμένοντας, ο ήλιος δύει κι ο Μάρλοου (ο μόνος που έπαιρνε ακόμα το δρόμο της θάλασσας), αρχίζει την αφήγηση που θα μας ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. 
Πιο άγριο και πιο σκοτεινό από όσο μπορούμε να φανταστούμε. 
Θα μεταφερθούμε σε έναν άλλο ποταμό και θα τον διασχίσουμε μέχρι το έσχατο σημείο του.

"Το ανέβασμα σ' αυτό τον ποταμό έμοιαζε με ταξίδι στις απαρχές του κόσμου, τότε που η βλάστηση οργίαζε στη γη και τα μεγάλα δέντρα ήταν κυρίαρχοι. Ένα έρημο ποτάμι, απόλυτη σιγή, δάσος αδιαπέραστο. Ο αέρας ζεστός, πυκνός βαρύς, αργοκίνητος. Δεν υπήρχε χαρά στη λαμπρότητα του ήλιου." (απόσπασμα)

Όμως, πριν ακόμα ξεκινήσει να μας οδηγεί ο Μάρλοου στο ποτάμι, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη φρίκη της πιο απάνθρωπης αλήθειας. Το κέρδος και η εκμετάλλευση, μεταμφιέζονται με ευκολία. Κρύβουν την αιμοβόρα όψη τους με άνεση, πίσω από τον δήθεν εκπολιτισμό, αλλά η απληστία και η αδηφαγία τους είναι τόσο μεγάλες, που γρήγορα οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και μένει μόνο το φάντασμα ενός ασυγχώρητου εγκλήματος που συντελείται στο όνομα της προόδου.

"Η λέξη 'φίλντισι' αντιλαλούσε στον αέρα, την άκουγες σαν ψίθυρο, σαν αναστεναγμό. Έλεγες πως προσεύχονταν σ' αυτό. Μια απόπνοια βλακώδους απληστίας αναδινόταν παντού, σαν δυσωδία πτώματος." (απόσπασμα)
.......
"Μαύρες φιγούρες, κουλουριασμένες, καθιστές, ξαπλωμένες ανάμεσα στα δέντρα, γερμένες στους κορμούς, κολλημένες στο χώμα, αχνοδιακρίνονταν μέσα στο μισοσκόταδο σε όλες τις στάσεις του πόνου, της εγκατάλειψης, της απελπισίας.
Άλλο ένα φουρνέλο έσκασε στο βράχο κι ένα ρίγος διαπέρασε το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, Τα έργα προχωρούσαν. Τα έργα! Κι αυτό εκεί ήταν το μέρος όπου κάποιοι από τους εργάτες τους είχαν αποσυρθεί για να πεθάνουν." (απόσπασμα)

Στο άγνωστο ποτάμι πια που διασχίζει έναν τόπο που μοιάζει ανήμερο θεριό όσο κι ο ίδιος ο άνθρωπος και ξεδιπλώνεται, όλο και ξεδιπλώνεται μέσα σε άγνωστη, περίεργη βλάστηση και μέρη όλο κινδύνους, που κρύβουν καλά τα δικά τους μυστικά, αλλά και ανομολόγητα μυστήρια, μας αποκαλύπτονται πράγματα που ίσως δε θέλαμε να ανακαλύψουμε ποτέ.

Άραγε όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί για το κακό, ή οι συνθήκες τους επηρεάζουν τόσο που μπορεί να αλλάξει όλη τους η ουσία;

Τελικά αφοσιωνόμαστε με προσήλωση στην αναζήτηση του χαρισματικού Κουρτς, που γνωρίσαμε από την αρχή σχεδόν της αφήγησης, να περιγράφεται σαν ένα θαύμα, απεσταλμένο του οίκτου, της επιστήμης και της προόδου, αλλά τον συναντάμε πολύ αργότερα, σχεδόν στο τέλος του βιβλίου, μόνο και μόνο για να αποτολμήσουμε μια ματιά στην τρελή ψυχή του που είναι ικανή να ξετινάξει ακόμα και την ίδια την πίστη στην ανθρωπότητα.
Κάτι μας θυμίζει αυτός ο τύπος χαρισματικού ηγέτη.
Μια πιο διεισδυτική ματιά θα μας πείσει πως είναι ένας προάγγελος εκείνων των άλλων που θα αιματοκυλίσουν τον κόσμο μερικά χρόνια αργότερα.

Όσο κι αν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα πάντα, τόσο κάποια μας ξεφεύγουν. Μένει για να δίνει τσιμπήματα αγωνίας ετούτο μονάχα. 
Ο θάνατος είναι ο πιο άχαρος αγώνας.
Όσο για τη ζωή...αυτή είναι πολύ μεγαλύτερος γρίφος από όσο νομίζουμε!


Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Η Καρδιά του σκότους, γραμμένη το 1900, στην εποχή της συνέβαλε σημαντικά στο διεθνές κίνημα διαμαρτυρίας για τις καταχρήσεις των Βέλγων στο Κογκό, αργότερα έγινε κεντρικό σημείο αναφοράς στους Κούφιους ανθρώπους του Τ.Σ. Έλιοτ και τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως αφετηρία για την ταινία του Κόπολα "Αποκάλυψη τώρα".

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Γλυπτά από πάγο

Στην πιο κρύα ανάσα του χειμώνα, όλα παγώνουν και η απόκοσμη ομορφιά γίνεται γνήσιο, έργο τέχνης!
Ένα άγριο, έργο τέχνης!


Όχι, δεν μετακόμισα στη Σιβηρία, κι ούτε πρόκειται.
Το κρύο με ενθουσιάζει μόνο όταν αφήνει πίσω του τέτοιες συναρπαστικά εξαίσιες πινελιές και ο ενθουσιασμός, πάντα,  κρατάει λίγο.
Καίγεται γρήγορα στην παγωνιά, όπως κάηκαν ήδη τα πιο ντελικάτα λουλούδια.


Ούτε ο πάγος θα κρατήσει πολύ. Γρήγορα θα αρχίσει να λιώνει, αφού οι ηλιαχτίδες φλερτάρουν επίμονα με το εφήμερο.



Σε λίγο, τίποτα δε θα θυμίζει πως η παγωνιά πάσχισε, αριστοτεχνικά, αυτό της το αναγνωρίζω, να αφήσει τα ίχνη της.


Όμως το μεγαλείο της ασάλευτης, ψυχρής ομορφιάς, θα μείνει για πάντα φυλακισμένη στο νου (και στις φωτογραφίες).


Σίγουρα αναρωτιέστε πως δημιουργήθηκε αυτό το υπερθέαμα. Ένας σωλήνας ύδρευσης που έσπασε από την παγωνιά (τι πεζό στ' αλήθεια), έδωσε αυτά τα υπέροχα γλυπτά!

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Στιγμές!

Ο χειμωνιάτικος ήλιος, γλιστράει από το παράθυρο και προσπαθεί να φτάσει ως "την καρδιά του σκότους".
Κρέμεται στις φυλλωσιές και προσπαθεί μάταια να ζεστάνει την παγωμένη γη.
Δε χιόνισε στον κάμπο, μα είναι μέρες τώρα που τον πολιορκεί το κρύο.


Έτσι χωρίς χιόνια, μα με παγωνιά, περνούν οι μέρες βιαστικές και φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους μια μυρωδιά λεμονιού, την ανάμνηση ενός παιχνιδιού και μερικές φωτογραφίες! 

Day 2: Something yellow
Day 3: Me today (playing)
Day 4: I hear...nothing but my footsteps
Day 5: Square
Day 6: Round
Day 7: Currently reading

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Ποδαρικό με ουρανό...

Μια καινούρια μέρα συμβολίζει την ελπίδα.
Πόσο μάλλον μια καινούρια χρονιά.
2015 πια και...

Day 1...the sky

...15 περιστέρια πετούν στον ουρανό.
Πέρυσι ήταν 14...Ευχές περιστέρια φτερούγισαν ψηλά....έγραφα τότε! (Ναι, μετρούσα μόνο αυτά που έχουν φόντο ουρανό).



Κάποιες ευχές εκπληρώθηκαν, κάποιες άλλες όχι.
Και κάθε χρονιά που φεύγει, κάτι θα μας αφήνει, κάτι θα μας παίρνει.
Μακάρι η καινούρια να πάρει τα άσχημα μακριά και να μας φέρει μόνο όμορφα!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας και σας εύχομαι με τη σειρά μου ένα ανέφελο, δημιουργικό κι ευτυχισμένο 2015!

Ας φτερουγίσουν ψηλά τα όνειρά μας!
Να πιάσουν ουρανό!