Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Άνοιξε το παράθυρο να μπει...

"...Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη..." λέει το τραγούδι και το παράθυρο άνοιξε την Πρωτομαγιά κι έμεινε ανοιχτό όλο τον Μάιο να προβάλλει εικόνες, μέχρι και την τελευταία του μέρα.
Κάτι κόκκινο ζητούσε εκείνη και δεν έχασα την ευκαιρία να βάλω μια από τις πιο αγαπημένες μου φωτογραφίες, εκείνη με τον ιβίσκο. 
Μπορεί το κόκκινο να μοιάζει φειδωλό, μια και μόνη πινελιά πάνω στο θέμα της εικόνας, μα καμιά φορά το ελάχιστο είναι αρκετό!
Είναι όμως κι εκείνος ο καλλιστήμονας που διόλου ντροπαλός δεν είναι και κάνει με έντονο κόκκινο τις δικές του δηλώσεις!

May 22: sometimes I...stop to smell the roses

May 23: simplicity

May 24: hat

May 27: shop

May 28: depth of field

May 29: I want to eat this

May 30: in my hand

May 31: something red

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους. Ο θάνατος ήρθε τελευταίος, Ζυράννα Ζατέλη


"...Όλοι οι καλοί συγγραφείς, από τους πιο μπιτ έως τους πιο κλασικούς, είχαν κάτι σημαντικό να μου ψιθυρίσουν στ’ αυτί. Και τι είναι καλός συγγραφέας για μένα; Εκείνος που, όταν κλείνεις ένα βιβλίο του ή ενόσω το πορεύεσαι, ανοίγει μέσα σου περάσματα να πας και παραμέσα, να συλλάβεις βαθύτερα σκιρτήματα απ’ αυτό το σκοτεινό παιχνίδι της ύπαρξης. Ένα καλό βιβλίο, ακόμα και να μην το διαβάσεις, σε ωφελεί, μεταδίδεται με τον αέρα… Όπως εκείνα τα φυτά που γονιμοποιούνται με τα σπέρματα που τα πάει και τα φέρνει ο άνεμος. Και τελικά θα το διαβάσεις κάποια μέρα, θες δε θες, είναι εκεί και σε περιμένει. Να συμπληρώσω επίσης ότι τίποτα δεν είναι ικανό να μας επηρεάσει ουσιαστικά, αν δεν το φέρουμε ήδη μέσα μας. Έτσι πιστεύω..."
Πηγή:  www.athensvoice.gr

Έτσι πιστεύει η Ζυράννα Ζατέλη και το εξομολογείται σε μια συνέντευξή της που ολόκληρη μπορείτε να διαβάσετε ακολουθώντας την πηγή που δίνεται παραπάνω!
Έτσι πιστεύω κι εγώ και παρόλο που άργησα να την αφήσω να με πάρει στον κόσμο της, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γνωρίσω τη ζατελική ανθρωπότητα, ν' αφεθώ σ' αυτό  το τόσο ιδιαίτερο  ζατελικό σύμπαν που δημιουργείται σελίδα τη σελίδα, πρόταση την πρόταση, λέξη τη λέξη.
Μέρες τώρα αυτό το σύμπαν χτίζεται γύρω μου και σαν αμμοχωσιά με τραβάει να με καταπιεί, όπως κατάπιε η άλλη η αμμοχωσιά του βιβλίου ολόκληρη Αθανασία, μα ενώ από εκείνη πήρε τη ζωή, εμένα μου δίνει.
Κι αν δε μου δίνει ζωή ακριβώς, μου δίνει κάτι άλλο που δύσκολα μπορώ να περιγράψω, αλλά το νιώθω να γιγαντώνεται μέσα μου και να με συνεπαίρνει.
Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό το μαγικό, αλλά να που γίνεται!
Ένα βιβλίο που σχεδόν φοβόμουν κάποτε να διαβάσω, να με φέρνει προ τετελεσμένου, να μου επιβάλλεται σχεδόν, να μου λέει, τώρα είναι η ώρα και να με καθηλώνει από τις πρώτες του σελίδες ακόμα, βάζοντάς μου ταυτόχρονα και μια δοκιμασία στην αρχή, για να βεβαιωθεί τάχα πως είμαι άξια αναγνώστρια για κείνο

Μια  καταιγίδα ξεσπάει, μια θύελλα ασύλληπτη σε μέγεθος και καταλαβαίνεις εξαρχής  πως δε θα βγει σε καλό τούτη η μανία της φύσης, σε τρώει η γνώση πως θα γίνει κάτι κακό, το χειρότερο που μπορείς να φανταστείς, μα οι λέξεις που τη συνθέτουν, αστραπόβροντα και κεραυνοί οι ίδιες κρύβοντας όμως μέσα τους πολλά περισσότερα, ακόμα και μια παράξενη αθωότητα, σε έχουν τόσο πολύ μαγέψει που τη ζεις σε όλη της την ένταση. 
Βιώνεις όλη της την τραγωδία κι εκεί που λες δεν αντέχω άλλο και αποζητάς να πάρεις ανάσα, νιώθεις πάλι τον αέρα να στερεύει, καθώς σε ένα νεκροταφείο σε περιμένει μια δεύτερη δοκιμασία, που αν την αντέξεις κι αυτή, έχεις πια βρει τη δύναμη που χρειάζεται για να μπεις για τα καλά στο βιβλίο, όπως μπαίνεις και στη ζωή.
Γιατί το βιβλίο αυτό δε φέρνει παραπάνω από όσα φέρνει η ίδια η ζωή, από όσα μπορείς να αντέξεις καθώς λένε, κι άνθρωπος να μην αξιώνεται να μαθαίνει το πόσα μπορεί να αντέξει, λέω εγώ, μα τα φέρνει με μια αφηγηματική δεινότητα στην οποία παραδίδεσαι άνευ όρων κι όχι μόνο αντέχεις, μα τα αναμοχλεύεις κιόλας με κάθε ευκαιρία
Και μαθαίνεις, μαθαίνεις  διαρκώς για εκείνα που φαίνονται κι εκείνα που δε φαίνονται, αφού τόπος  τους είναι η πιο σκοτεινή γωνιά του νου και με δούρειο ίππο τα όνειρα παλεύουν να φωτιστούν και ίσως και να φωτίσουν!
Αν δεν σας το είπα ακόμα, το λέω τώρα απερίφραστα. 
Αφέθηκα, μαγεύτηκα, μα ίσως να έγινε κι αντίστροφα!
Το μόνο σίγουρο είναι πως άνοιξε για μένα ένα μεγάλο κεφάλαιο που δε θέλω να ολοκληρωθεί ποτέ, να μείνει αέναα ανοιχτό να μαγεύομαι στον αιώνα τον άπαντα, να θαυμάζω και να ζηλεύω ταυτόχρονα λιγάκι αυτό το εξαίσιο χάρισμα της αφήγησης, κι αυτό το κεφάλαιο δε θα μπορούσε να έχει παρά ένα όνομα: Ζυράννα Ζατέλη!

Μπορεί να μίλησα για δυο μόνο δοκιμασίες, αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα όλο δοκιμασίες είναι το βιβλίο, λαβώνεσαι και προχωράς, μην μπορώντας, μη θέλοντας να σταματήσεις και γιατρεύεσαι, μόνο και μόνο για να ξαναλαβωθείς.
Και δεν μπορώ να μη φέρνω στο νου μου τα λόγια της: "Αν δε στοιχειώσεις άνθρωπο, βιβλίο δε στεριώνει", πασχίζοντας να ξεδιαλύνω μέσα μου, τάχα αναφέρεται σε κάποιον ήρωα συγκεκριμένα, σε όλους, ή μήπως στον αναγνώστη τον ίδιο;

Με το μυθιστόρημα "Ο θάνατος ήρθε  τελευταίος" που κυκλοφόρησε το  2001 από τις εκδόσεις Καστανιώτη η Ζυράννα Ζατέλη ξεκίνησε την τριλογία "Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους" που ακόμα δεν ολοκληρώθηκε.
Το 2009 κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα "Το πάθος χιλιάδες φορές" και αναμένεται το τρίτο "Ορατή σαν αόρατη" που θα κυκλοφορήσει το 2018.

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Μπόλιασμα αγάπης

: http://shop.kmberggren.com/A_Moment_In_Time_mother_with_2_children_print_p/amomentintime.htm

Μπόλιασμα αγάπης

Πρώτο μου άκουσμα η καρδιά σου
να μου κρατάει συντροφιά,
πρώτη ανάμνηση η ματιά σου
να μ' αγκαλιάζει στοργικά.

Με τρυφεράδα πότιζες 
το δέντρο της ζωής μου
με τη μεγάλη αγάπη σου 
μπόλιαζες  την ψυχή μου.

Και νόμιζα πως σ' αγαπώ  
όσο με αγαπούσες
και όταν σου το έλεγα 
όλο  χαμογελούσες.

Ένιωσα όσα έκρυβες
μες στα χαμόγελά σου,
μάνα σαν έγινα κι εγώ
και είδα τη χαρά σου!


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 16ο Συμπόσιο ποίησης που διοργάνωσε η Αριστέα για άλλη μια φορά, με μεράκι, αγάπη και πολλή δουλειά!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους την ξεχώρισαν, αλλά και στην Αριστέα για τη φιλοξενία της!




Η φωτογραφία που διάλεξα είναι έργο της ζωγράφου Katie m. Berggren που εμπνέεται από τη μητρότητα και τη χρωματίζει με άπειρη τρυφεράδα.

Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Πάντα στη λίμνη θα γυρνώ

Τίποτα δεν έμαθα τις τελευταίες μέρες κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός πως η μόνη μέρα που μου ξέφυγε ήταν αυτή που έπρεπε να φωτογραφίσω τι έμαθα.  
Μπορώ να πω με σιγουριά πως ξέχασα κιόλας πολλά, μα οι αναμνήσεις πάντα βρίσκουν τρόπο να χώνονται στο παρόν, ειδικά αν στο επιβάλλει και το παιχνίδι.

Και σε πολλές αναμνήσεις στέκει αγέρωχη πρωταγωνίστρια η λίμνη, με τον απαλό της κυματισμό να απαριθμεί κάθε φορά όσα έζησα δίπλα της.
Με έχει ζήσει στα καλύτερά μου, αλλά και στα χειρότερά μου. 
Με έχει δει μικρό κορίτσι να τρέχω πίσω από τις πάπιες  και ανέχτηκε όλα τα βότσαλα που της έριξα όλα αυτά τα χρόνια, πότε για παιχνίδι, πότε παιδί η ίδια και πότε μαμά, πότε με γέλια και αστεία και πότε με μανία θέλοντας να την πληγώσω, να ξεσπάσω πάνω της όσα η ζωή μου έφερε στραβά. 
Μ' έχει δει να ερωτεύομαι, να χωρίζω, να ξαναερωτεύομαι ακόμα πιο δυνατά κάτι μαγικές καλοκαιρινές πανσέληνες νύχτες και να μου δίνει την ευχή της.
Κι έπνιξε μυστικά στα νερά της κρατώντας τα μέσα της να τα αναδεύουν τα ρεύματα, σκιάζοντας τα ψάρια και τα νερόφιδα. 
Κέρασε άπειρους καφέδες κι έστηνε τραπέζια κάθε φορά να στρωθεί η παρέα στο φαγητό, να το πάρει πάνω της, να φύγει ευχαριστημένη και να ξανάρθει.
Με όποια περίσταση.
Γιατί κάθε φορά, ό, τι κι αν συμβεί, αόρατα νήματα μας τραβάνε κοντά της και στην όχθη της βρίσκουμε όσα νομίζουμε πως δε βρίσκουμε μέσα μας.
Κι όμως. Μέσα μας είναι όλα, απλά η λίμνη επιτελεί στο ακέραιο τους ρόλους που της δόθηκαν μέσα στους καιρούς. Γίνεται φίλη, εξομολογήτρια, παρέα ακριβή και σίγουρη. Πάντα θα είναι εκεί όσα κι αν αλλάξουν και πάντα θα κρύβει κάτι από το χτες που με γενναιοδωρία θα φέρνει στα πόδια μας για να το θυμηθούμε απ' την αρχή.
Κι όταν αλλάζει ο καιρός και παίρνει να θυμώνει, όταν ο αέρας γίνεται όλο και πιο άγριος και τα κύματα φουσκώνουν, τότε την αφήνουμε στην ησυχία της να παλέψει τους δικούς της δαίμονες και να τους νικήσει, για να ξανάρθουμε σαν ημερέψει πάλι κάτω από τα χρυσά χάδια του ήλιου, σαν γλυκάνει ξανά, γοητευμένη από τα ασημένια βλέμματα που θα της ρίχνει το φεγγάρι.

Μέχρι να ξαναπάμε όμως στη λίμνη, ας σταθούμε να ακούσουμε τη μουσική που οι νότες τους φτερουγίζουν σ' ένα αλλιώτικο πεντάγραμμο!

Ή να δούμε εκείνα τα πουλιά που άφησαν τα σύρματα  για να πετάξουν λίγο πιο πέρα.
Λίγο πιο πέρα πάμε κι εμείς κάθε φορά κι όλο επιστρέφουμε.

Και μπορεί να "έκλεψα" και να έβαλα την τέχνη του WD δεύτερη φορά στο παιχνίδι, αλλά το έκανα με πλήρη συνείδηση κι αν θέλετε να μάθετε περισσότερα γι' αυτόν δεν έχετε παρά να πάτε εδώ!

May 8: paint

May 9: stairs

April 10: I love...reading

May 11: eyes

May 12: wire

May 13: free choice

May 14: quirky

May 15: begins with A - Amaryllis

May 16: street art

May 17: clouds

May 18: pastel

May 20: music

May 21: memories

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Πες μου μια λέξη - Spring Circles

Σχεδόν όλοι έχουμε από έναν, άλλος μεγάλο, άλλος μεγαλύτερο, άλλος μικρό, άλλος τοσοδούλικο, μα σπάνια θα βρεθεί κάποιος που δεν έχει κανέναν!



Μπορεί να είναι τεράστιος, με θάμνους καλοκλαδεμένους και στοιχισμένους σαν στρατιωτάκια, όπως εκείνος ο αυστηρός και καθόλου παιχνιδιάρης του παλατιού, ή να μοιάζει πως βγήκε από παραμύθι σαν τον πολύχρωμο κήπο της γιαγιάς.


Μπορεί ακόμα μπορεί να έχει πια τρελαθεί, συγνώμη παρασύρθηκα, μπορεί να κρύβει άπειρη ομορφιά κάπου στις τριανταφυλλιές...


...ή η λαχτάρα για έναν, να χωρέσει ακόμα και σ' ένα λιλιπούτειο γλαστράκι!


Κήποι μαγικοί, βεράντες που μιμούνται τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, ή άλλες πιο λιτές και απέριττες, έχουν κάτι κοινό!
Την ανάγκη για φροντίδα!


Σκαλίσματα, ποτίσματα, βοτανίσματα, μεταφυτεύσεις και άλλες εργασίες περνούν από τα χέρια μεγάλων και μικρών κηπουρών, επαγγελματιών κι ερασιτεχνών!
Και όλοι εξοπλιζόμαστε με τα συνήθη όπλα!
Ποτιστήρια, λάστιχα ποτίσματος, κλαδευτήρια, σκαλιστήρια και πόσα άλλα, μπαίνουν πρόθυμα στην υπηρεσία μας και με λάβαρα τα γάντια και το καπέλο, γιατί πάνω απ' όλα η δική μας προστασία, κάνουμε τις εξορμήσεις μας και δίνουμε τις δικές του μάχες ο καθένας για να λάμψει η ομορφιά!
Και μπορεί να μην υπάρχει αυστηρό dress code και να μην είναι απαραίτητο το λάστιχο ποτίσματος να έχει το χρώμα των ματιών μας,  είναι όμως το πιο απαραίτητο γκατζετάκι για τον κήπο! 
Τι ποιο; Όχι τα μάτια μας προφανώς, αλλά το λάστιχο του ποτίσματος!
Ποιος δεν απολαμβάνει την άνοιξη και το καλοκαίρι το πότισμα;
Τι κι αν το καημένο το λάστιχο δεν είναι καθόλου ποιητικό και η ομορφιά του δεν υμνείται στα τραγούδια;
Ήρθε η ώρα να το αποκαταστήσω στα μάτια όλων μας με το παρακάτω τετράστιχο!

Ποτίζω το γεράνι μου 
κι εκείνο αναστενάζει
το λάστιχο ερωτεύεται
και το νερό που βγάζει.


Εντάξει, καλό ήταν το τετράστιχο, λέμε τώρα, μα ήταν αρκετό; Άραγε δεν αξίζει το λάστιχο να αποκτήσει επιτέλους και το δικό του αίνιγμα;

Μοιάζει με φίδι, μα δεν είναι
ζωή δεν έχει, μα τη δίνει
έχει χρώματα πολλά
ξέρει και να τραγουδά!
Τι είναι;

Και μην απαντήσετε το σκαλιστήρι, γιατί διόλου δε θα γελάσω!


Από τα παρασκήνια:
α) Ιδέα δεν έχω αν έχει υμνηθεί το λάστιχο είτε σε τραγούδι, είτε αλλού. Το μυαλό μου δεν πάει πουθενά, αλλά δεν θα το συνιστούσα κι ως την πλέον αξιόπιστη πηγή!
β) Το παλάτι της πρώτης φωτογραφίας είναι, περιμένετε να το πω σε άψογα ισπανικά, ταράμ ταράμ,  το Palacio Real de Madrid! Αμ πώς; Αφού τις ξένες γλώσσες τις παίζω όχι στα δάχτυλα, μα στο google!
γ) Έψαξα να βρω και φωτογραφίες που είχα βγάλει, στον βασιλικό βοτανικό κήπο της Μαδρίτης, για να το πω και πιο κατανοητά στον Real Jardin Botanico, αλλά δεν επέμενα και πολύ. Άλλωστε όταν τον είχα επισκεφτεί ήταν Μάρτιος και δε θα τον έλεγες κι ολάνθιστο! Παρόλα αυτά ήταν εντυπωσιακός και επιφυλάσσομαι για το μέλλον!
δ) Δε θυμάμαι να ήθελα να προσθέσω κάτι άλλο.


Κατεξοχήν υπεύθυνη για την ανάρτηση είναι η αγαπημένη Αλεξάνδρα από το abuttononthemoon που ζήτησε να της πούμε μια λέξη. Την ευθύνη μοιράστηκε με την εξίσου αγαπημένη, την πιο γλυκιά μάγισσα του κόσμου, τη Στεφανία, ή αλλιώς Άιναφετς "Γιατροσόφια, κόλπα, σχόλια και άλλα πολλά" που έδωσε με γενναιοδωρία λέξεις που έχουν να κάνουν με τη φροντίδα του κήπου και που προσπάθησα να χρησιμοποιήσω στο σύνολό τους, με εμφανή προτίμηση στο τόσο καταφρονεμένο λάστιχο του ποτίσματος, που ανακήρυξα επίσημα ως κεντρική λέξη!

Αλεξάνδρα μου και Στεφανία μου σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να αναδείξω τον κρυφό ήρωα που κρύβεται πίσω από τους ολάνθιστους κήπους!


Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Ένα έγκλημα καταστρέφει την Αττική! - ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGER

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg66ruMsudRzQkbTtUA3GPWfrAwF9iDS1mUc09jeUvN2u3LCwbLzO7xggyWNUAjdOANIS7BwICFaa92qAj68mMM06byikLYSeShp9n6f3PyRY99g5Ng7bX2vjqD1d0-owaS8BTrhNb8XljA/s640/xyty-grammatikou_0ddad04baf573c76a02f5928bb5ca48a.jpg


Στεκόμαστε στο πλευρό των κατοίκων του Δήμου Μαραθώνα και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους να προστατεύσουν τη ΒΑ Αττική και όχι μόνο, από την καταστροφή, που θα επιφέρει ο ΧΥΤΥ Μαραθώνα.
ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ σε μια σειρά παράλογων και παράνομων ενεργειών που γίνονται, με πρώτο το σημείο που κατασκευάζεται. Βρίσκεται σε βουνό το οποίο εξαφανίστηκε σταδιακά για τη δημιουργία του, μια ανάσα απ’ τη θάλασσα. Στο σημείο βρίσκονται πηγές και ρέματα τα οποία καταλήγουν στις κοντινές παραλίες στον Ευβοϊκό (Μαραθώνα, Σχοινιά, Ν. Μάκρη, Σέσι) και ήδη με μια μικρή μπόρα κατεβαίνει λάσπη σε όλη την ακτογραμμή. Φανταστείτε να κατεβαίνουν τοξικά υπολείμματα. Με τη λειτουργία του θα μολυνθεί όχι μόνο η ακτογραμμή αλλά και η θάλασσα, θέτοντας σε κίνδυνο την αλιεία και το κολύμπι. Παίρνουμε θέση και ψηφίζουμε εδώ
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmntgtGJCInuikQWGZiylX1S_uUA1EsfAHLm3IdGin6CsRy6Z0xMcAEcpe3DkvT3T7mMH8V15tziX-jbhKVw4iWW5zZoz9VVGW4LJtzXfyFXzipST1SNV50kT7YIOddXSuM5X-in4O0td/s640/xy.png
ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΟΤΑΝ θα επηρεαστεί άμεσα ο υδροφόρος ορίζοντας όπως συμβαίνει στη Φυλή, που σύμφωνα με την έκθεση του καθ. Γεωλογίας & Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Λέκκα, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Νέα". Μεταξύ άλλων ο κ. Λέκκας αναφέρει: "το... μαύρο υγρό των αποστραγγισμάτων των σκουπιδιών - τα επικίνδυνα δηλαδή "κατακάθια" των απορριμμάτων - εξαπλώνεται με εντυπωσιακό τρόπο. Από την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο ως τις παρυφές της Φυλής και των Αχαρνών, όλες οι μετρήσεις σε βάθος 20, 50, 70 και 100 μέτρων ανίχνευσαν κάδμιο, αρσενικό, κυάνιο, μόλυβδο και ψευδάργυρο». Το υπέδαφος μιας ολόκληρης περιοχής θεωρείται πλήρως κατεστραμμένο. «Σε όλη αυτή την έκταση δεν μπορεί να γίνει καμία γεώτρηση, ενώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η επιφάνεια για καλλιέργειες. Όσο πιο κοντινές στη χωματερή ήταν οι περιοχές από όπου είχαν ληφθεί τα δείγματα, τόσο οι ρύποι ανιχνεύονταν ακόμα και σε μηδενικό βάθος, στην επιφάνεια του εδάφους". 
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmntgtGJCInuikQWGZiylX1S_uUA1EsfAHLm3IdGin6CsRy6Z0xMcAEcpe3DkvT3T7mMH8V15tziX-jbhKVw4iWW5zZoz9VVGW4LJtzXfyFXzipST1SNV50kT7YIOddXSuM5X-in4O0td/s640/xy.png
Στα παραπάνω προστίθεται και το ενεργό σεισμικό ρήγμα του Ωρωπού, που βρίσκεται στο σημείο, καθώς και η μικρή απόσταση από τη λίμνη του Μαραθώνα η οποία χρησιμοποιείται για πότισμα στις καλλιέργειες της περιοχής, η καταστροφή του δάσους που αποτελεί ένα από τους λίγους πνεύμονες που έμειναν στην Αττική,  η ατμοσφαιρική ρύπανση. Και αναρωτιόμαστε πώς γίνεται η Πολιτεία να απαγορεύει σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων από τη λίμνη, την οικοδόμηση κατοικιών και επιτρέπει την οικοδόμηση ΧΥΤΥ!!!

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEpGyaxrX1CZuYORPb7LVrBm0c4BU22_zx29wkJugeqn3R7XhyphenhyphenMMyE4MEtPTykfOLlCZhp2tBoYIfSO7QAE8yq-rKdthvDELgRqF2vCpSQhe13AI8oI10ECUGYkAIfNQd-Gd9ChR-mb5H1/s640/paralia-sesi.jpg
Γι’ αυτούς τους λόγους και όχι μόνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απεντάξει διαπαντός το έργο από τη χρηματοδότηση ως περιβαλλοντικά επιζήμιο (αφού δεν πληροί τις προϋποθέσεις) και κρατά την υπόθεση ανοιχτή σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση παράνομων ενεργειών που έγιναν.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6zxpnBh9sJ_NShVSBAyeW90nfZFBqAKbaa09JRBjieNGrZYPF-uCSVpU4aevWxwH5s2plwAD9x8i7GYt_on6HKpQD30xW2VMgD0a4p5q9sCuw1jlnmn8byoi84iN0cCpvi_R3oWK9c0W7/s640/limni-marathona.jpg
Το επιχείρημα πως ο ΧΥΤΥ Μαραθώνα, θα δέχεται μόνο υπολείμματα είναι ακόμα χειρότερο αφού σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα πιο τοξικά και επικίνδυνα για την υγεία, υλικά που δεν ανακυκλώνονται οπότε η μόλυνση θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη!
Παίρνουμε θέση και ψηφίζουμε εδώ

Οι bloggers ενώνουμε τη φωνή μας με την φωνή των κατοίκων για να αποτρέψουμε αυτή την οικολογική βόμβα να εκραγεί!
Γιατί ο τόπος που ζούμε ανήκει στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές.
Έχουμε χρέος να τον προστατεύσουμε!!
Ο ΧΥΤΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!
ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ – ΔΙΑΔΙΔΟΥΜΕ - ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ