Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Στον καφενέ του χωριού - Ιστορίες του καφενέ #2


Στον καφενέ του χωριού

Ο Αύγουστος ανυπόμονος μαζεύει τις μέρες του όπως όπως για να φύγει.
Τις αναμνήσεις όμως, τις τυλίγει προσεκτικά με όλες του τις αγαπημένες μυρωδιές και τις στολίζει με δυο φεγγάρια και μια ευχή, για να τις αφήσει δώρο στους ανθρώπους.
Και όταν φύγουν και οι τελευταίοι παραθεριστές από τούτο το ορεινό χωριουδάκι, αυτές θα είναι στις αποσκευές τους και θα ταξιδεύουν μαζί τους.

Η μυρωδιά του καφέ και του αγιοκλήματος που πάλευε γενναία με την κληματαριά, εκεί στο καφενεδάκι στη μέση του χωριού, τοποθετήθηκε ήδη στη μνήμη του κυρ-Γιάννη κι ας μην έχει φύγει ακόμα. 
Συνταξιούχος του δημοσίου βλέπετε κι έχει ρίξει σχεδόν όλο του το εφάπαξ στο πατρικό.
Από την αρχή το ανάστησε, αφού ο χρόνος αδυσώπητα σκληρός είχε βαλθεί να το γκρεμίσει.
Παλατάκι το έκανε όμως. Σε τέτοια παλατάκια γεμάτα γλάστρες με βασιλικό και γιασεμιά που μπλέκουν τα κλαδιά τους ίσαμε τα κεραμίδια, ζουν οι πραγματικοί βασιλιάδες.

Με βαριά καρδιά θα το αποχωριστεί και φέτος.
Προσπαθεί να κερδίσει άλλον ένα μήνα διακοπών, μα η κυρά-Γιάννενα, όπως τη φωνάζουν στο χωριό κι αυτή εξοργίζεται, είναι ανένδοτη.
Όσο βάζει αυτός μπροστά τις δικαιολογίες για τάχα επισκευές και δουλειές που πρέπει να γίνουν, τόσο αυτή προτάσσει μαζί με τα στήθη της και το ακλόνητο επιχείρημα πως τα σχολεία ανοίγουν όπου να 'ναι και πρέπει να γυρίσουν να βοηθήσουν με τα εγγόνια.

Σήμερα ήρθε σκασμένος από το καφενείο και όλο ξεφυσάει.
Τα ξαναθυμάται όλα καθώς τα περιγράφει στη γυναίκα του.

"Ήμασταν που λες ο Λάμπρος, ο Ανδρέας κι εγώ και τα λέγαμε. 
Κουτρουβαλούσε άτσαλα από το βουνό κι εκείνο το ωραίο αεράκι που μου αρέσει και μας έφερνε τα νέα του δάσους. 
Ο κόσμος όλος μια ευλογία!
Μαζί με τον καφέ μας ο Απόστολος μας είχε φέρει και λουκουμάκια με φρέσκο νερό από την πηγή.
Κοίταξα γύρω μου αναπαμένος κι έκλεισα στην καρδιά μου, με όλες της τις ευωδιές, εκείνη τη στιγμή, πριν ακόμα πιω την πρώτη γουλιά. 
"Στον παράδεισο είμαι", συλλογίστηκα. Πού να φανταστώ ο έρμος πως την κόλαση από τον παράδεισο μια πόρτα τη χωρίζει.

Κι έλαχε η πόρτα αυτή να ανήκει στην αυτοκινητάρα του βουλευτή μας, (ειρωνικό εκείνο το μας, σαν φτύσιμο βγήκε από τα χείλη του) που κάνει ολιγοήμερες διακοπές, όπως αρέσκονται να λένε όλοι αυτοί του σιναφιού τους. 
Λες κι ο κόσμος που δεν μπορεί να πάρει ανάσα από τα βάσανα που τους φόρτωσαν, θα παρεξηγηθεί περισσότερο αν ακούσει πολυήμερες. Φτου τους!...(να και η φτυσιά).
Ξεφορτώθηκαν από μέσα κάθε λογής κουστουμάτοι και παρατρεχάμενοι.
Ανάμεσά τους κι ένας παπάς. 
Και μην με ρωτήσεις πόσοι χώραγαν σε ένα αυτοκίνητο, γιατί είναι αποδεδειγμένο πως χίλιοι κακοί χωράνε, κι όσοι περισσεύουν έρχονται αργότερα με τα πόδια.

"Πιάσε τα..." ξεκίνησα να λέω στα παιδιά για πλάκα, μα μας τα έπιασαν αυτοί.
"Τι είναι τούτοι ρε γυναίκα"; γουρλώνει τα μάτια μα συνεχίζει.
" Κάθισαν που λες στο διπλανό τραπέζι αφού μουρμούρισαν μια καλησπέρα του διαόλου, και άρχισαν να μιλάνε και να καμαρώνουν για εκείνη την επιστολή, ξέρεις δα, για το αντιρατσιστικό, που έστειλε ο άλλος ο αρχι...αρχι...αρχιδικός τους", συμπληρώνει γρήγορα γρήγορα, μετά το αυστηρό βλέμμα που εισέπραξε από τη Γιάννενα.

"Σε λίγο έφτασε συνάμενος κουνάμενος και ο άλλος, ο δικός μας ντε, που τις Κυριακές κηρύττει τάχα δήθεν την αγάπη και τις άλλες μέρες αγκαλιάζει το μίσος του για όλα και για όλους και το περιφέρει ολούθε, σκέτο λάβαρο μόλυνσης.
 -Κι αναρωτιέται μετά, ο παλιοφασίστας, κάθε φορά που μας συναντά γιατί δε μας βλέπει στην εκκλησία.
Η εκκλησία πως τον αντέχει είναι το ερώτημα!-
Κάθε τους λέξη οπλισμένη με ένα μαχαίρι ήταν. Έσκιζε τον αέρα και καρφώνονταν στις ψυχές μας. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έλεγαν. Μίσος, οργή και κακία σκίασαν τον αέρα.

Πάνε οι όμορφες μυρωδιές, γέμισε μπόχα ο αέρας. Ο καφές ξεθύμανε, έχασε τη γλύκα του και το λουκουμάκι. Δεν άντεχα να βλέπω και να ακούω.
Σταμάτησε κι εκείνο το αεράκι να φυσά σα να ήθελε να τους αποφύγει κι αυτό. 
Ο Λάμπρος κι ο Αντρέας να κοιτιούνται και να μου κάνουν νοήματα, με ξέρουν δα καλά, για να ηρεμήσω.

Τους άφησα αυτούς να κοιτιούνται, σηκώθηκα, στάθηκα μπροστά στο τραπέζι της "εξουσίας",  και τους τα είπα από την καλή κι από την ανάποδη...και λέω βρε γυναίκα...να, λέω, αύριο να μαζευτούμε σπίτι μας, να τακτοποιηθούμε κι εμείς πριν αρχίσουν τα σχολεία.
Σα να βάρυνε πολύ ο αέρας εδώ και μου σώνεται η ανάσα."




Η ιστορία σερβιρίστηκε για τις  Ιστορίες του καφενέ #2 που συντονίζει η Αριστέα.
Βασίζονται σε ιδέα της Μαρίας Κανελλάκη.

Συμμετέχουν οι:
Δημήτρης Ασλάνογλου , Coffee time
Christina Andromeda, Καφεναί
Μαρία Κανελλάκη , Το αυγό του Προέδρου
Γιώργος-Hengeo, το Παζλ των Ψυχών
Κατερίνα Βαλσαμίδη, Ο Τελευταίος καφές !
Χριστίνα (Butterfly) Το χρέος 

34 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία η ιστορία σου Μαρία μου, έθιξες και το αντιρατσιστικό που τόσα ακούγονται αυτές τις μέρες.
    "Σα να βάρυνε πολύ ο αέρας εδώ και μου σώνεται η ανάσα." Νομίζω πως με αυτή την φράση τα είπες όλα.
    Σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με έτρωγε μέρες εκείνη η επιστολή του αρχι...αρχι...αρχιδικού τους και παρόλο που γι΄αλλού ξεκίνησε η ιστορία, μονάχη της διάλεξε που θα καταλήξει!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Πικρό το συμπέρασμα.
    Ο αέρας της επαρχίας είναι πεντακάθαρος, ώσπου να φτάσουν οι άνθρωποί της.
    Γιατί τον βουλευτή "μας" εμείς τον ψηφίσαμε.
    Άρα είμαστε σαν και δαύτον και ακόμη χειρότεροι.
    Υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στην επαρχία των διακοπών και την επαρχία της καθημερινότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καμιά περίπτωση δε θέλησα να κάνω ψυχογράφημα της ελληνικής επαρχίας.
      Ήθελα να δείξω την αντίθεση ανάμεσα στο καθάριο της φύσης και κατ΄επέκταση σε όλα αυτά τα σκηνικά που στήνουμε όλοι μας στον μικρόκοσμό μας για να αντέχουμε και στη βρωμιά που καβαλά μαζί της η εξουσία...
      Είναι γεγονός πως η πραγματικότητα και η επικαιρότητα εισβάλουν μέσα στα μικρά μας σκηνικά και μας τα χαλάνε κάθε φορά..έτυχε το σκηνικό εδώ να είναι σε ορεινό χωριό...θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε!!...

      Εκείνο το "μας" που έφτυσε ο Γιάννης, δείχνει πως δεν είμαστε όλοι πρόβατα των υποτιθέμενων ταγών μας...
      Ούτε φυσικά ψηφίσαμε όλοι τους ίδιους.
      Ούτε μαζί τα φάγαμε.
      Ούτε τα ίδια πιστεύουμε όλοι....
      Ούτε...ούτε...ούτε...ο κατάλογος ατέλειωτος!

      Και κάποιοι σαν τον Γιάννη, όταν τους δοθεί η ευκαιρία δεν το βουλώνουν, μα ξεσπαθώνουν!

      Διαγραφή
  3. Μαρία μου , το'ξερα πως θα προλάβαινες! Πηδάω σαν κατσικάκι! Τι χαρά μου έδωσες πριν καν σε διαβάσω!
    Πάω να ενημερώσω , να σε διαφημίσω και ματάρχομαι! ;-)
    Φιλιά ! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμ δεν τον αδικώ τον Γιώργη που τα μάζεψε άρον άρον! Μολύνουν και τον αέρα μας εδώ που τα λέμε!
      Μαρία μου, χαίρομαι που έθιξε ένα φλέγον θέμα των ημερών μας ( το αντιρατσιστικό) και που κινήθηκες σε διαφορετικά μονοπάτια από τις άλλες ιστορίες!
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ :)))
      Φιλάκια πολλά!

      ΥΓ: Κι αύριο στο κλείσιμο των ιστοριών , σας περιμένει όλους μία έκπληξη !

      Διαγραφή
    2. Στην εκπνοή τα κατάφερα...
      Και τον ήρωα Γιάννη τον λένε....λες να έγραψα Γιώργος και να τον έχω Γιάννη στο μυαλό?...πάω να δω...όχι Γιάννη έγραψα...χαχα!
      Για αλλού ξεκίνησε η ιστορία κι αλλού πήγε...θυμήθηκα όπως έγραφα, ότι λίγους μήνες πριν βρέθηκα στη θέση του Γιάννη...
      Εγώ σε ευχαριστώ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Διαφορετικός ο καφές σου Μαρία, αν και πικρός-λόγω της αναφοράς του.
    Είναι πάμπτωχα τα λόγια να σχολιάσω κάτι άλλο, η τελευταία σου πρόταση τα είπε όλα!!!!
    Και να ξέρεις, δυστυχώς στην επαρχία με το ωραίο αεράκι, τη δροσιά και την ομορφιά της φύσης, εκεί θα βρεις τα μεγαλύτερα κομματόσκυλα και τους χειρότερους ρουσφετολόγους!
    Όπως σχολίασε εξαιρετικά εύστοχα και ο Μαζεστιξ "Υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στην επαρχία των διακοπών και την επαρχία της καθημερινότητας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πικρός όντως ο καφές....παντού υπάρχουν κομματόσκυκα και ρουσφετολόγοι....απλά στην επαρχία φαίνονται περισσότερο, μα στην πρωτεύουσα χάνονται στην ανωνυμία τους...
      Στην επαρχία ζω, αν και όχι σε χωριό για να μπορώ να μιλήσω με περισσότερα ας πούμε "στοιχεία"...χαχα!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Μια μικρογραφία του χωριού που λέγεται Ελλάδα. Η εξουσία, το παπαδαριό, οι λιμουζίνες κι ο μολυσμένος αέρας που σέρνουν πίσω τους. Μακάρι όλοι οι αντίστοιχοι Γιώργηδες να αντιδρούν και να τα μαζεύουν σιγά-σιγά... Για ν' αλλάξουν τον "αέρα" τους. Με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...
    Υπέροχη ιστορία, γεμάτη αρώματα, εικόνες και πολλαπλά νοήματα.
    Φιλιά πολλά Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά μικρογραφία της Ελλάδας...όπως έγραψα και στον Μαζεστίξ το σκηνικό θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε...παντού υπάρχουν πολιτευτές παρατρεχάμενοι και κλήρος που δε σέβεται την ίδια την πίστη και τα λόγια του Χριστού...άνθρωποι που προσκυνούν μόνο την εξουσία και την διεκδικούν ο ένας από τον άλλο με θράσος...να, όπως κάποιοι μεγαλοπαπάδες!
      Οι Γιάννηδες (λες τελικά να έπρεπε να τον κάνω Γιώργο, ποιο πολύ σουξέ θα είχε ο έρμος ο Γιάννης σαν Γιώργος...χαχα)...αντιδρούν...το θέμα είναι να ακολουθήσουν και οι Λάμπροι και οι Ανδρέηδες που έκαναν πως δεν άκουγαν....
      Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Μου αρέσει τόσο, ο τρόπος που γράφεις, Μαρία! Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου, που μου είναι άκρως αναγνωρίσιμη, επαρχιώτισσα γαρ :)) Μόνο που αυτοί οι αισχροί τύποι, όπου πηγαίνουν, πριν "καθίσουν στο διπλανό τραπέζι" περνούν και στραγγαλίζουν, δια χειραψίας, τα χέρια όλων των παρευρισκομένων :)))) Να σαι καλά για τον καφέ κι ας ήταν πικρός...Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά κι έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά εκείνος ο ανυπότακτος ο Γιάννης θα μας χάλαγε την ιστορία από την αρχή ακόμα...χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Μια ειδυλλιακή εικόνα που αμαυρώνεται από την διαρκώς μελανή πολιτική πραγματικότητα.
    Η ανάρτησή σου, Μαρία, αναδεικνύει την απλωμένη εθνική κατάθλιψη που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο των ελαχίστων απαιτήσεων, να χαρεί τις λίγες αναπαλλοτρίωτες ομορφιές τής πατρίδας του («Ο κόσμος όλος μια ευλογία!»).
    Συνοπτικά και περιεκτικά θέτεις πολλά ζητήματα. Ξεχωρίζω το εύστοχο ρητορικό βέλος «Η εκκλησία πώς τον αντέχει είναι το ερώτημα!».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς φίλε Άρη!
      Χαίρομαι πολύ που μπήκες στην ιστορία και κατάλαβες απόλυτα τι εννοούσα!
      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  8. Mαρία σέρβιρες έναν καφέ πολλά βαρύ......περιγράφοντας ταυτόχρονα πολύ παραστατικά και εύστοχα την ελληνική ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι και ευθυνόμαστε γι΄αυτήν. Η εξαιρετική γραφή σου χρωμάτισε τις λεπτομέρειες της φύσης και της επαρχιακής πραγματικότητας αναδεικνύοντας ζητήματα νοσηρά και επίκαιρα......έχουμε ανάγκη από καθαρό αέρα σ΄αυτή τη χώρα επειγόντως !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά βαρύ και όχι...κι ελπίζω αυτά τα όχι να ακούγονται όλο και περισσότερο, από περισσότερους πριν να είναι αργά!
      Φύση και πραγματικότητα, ευλογία κι επικαιρότητα, κόσμος αγνός και η διαφθορά της εξουσίας (με όλους της τους παρατρεχάμενους) υπάρχουν παντού....ούτε όλοι φταίνε για όλα, ούτε όλοι είναι κατεστραμμένοι και δόλιοι, γι΄αυτό ελπίζουμε ακόμα στον καθαρό αέρα...
      Σε ευχαριστώ πολύ....φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Καλημέρα Μαρία μου!!Τί υπέροχο κείμενο!!Θαυμάζω τόν τρόπο πού γράφης!!Απόλαυσα κάθε πρόταση από τήν υπέροχη ιστορία σου!!
    Νάσαι καλά!!Καλό μήνα!!Καλό Φθινόπωρο!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Dimi μου!
      Να είσαι κι εσύ καλά και να έχεις έναν υπέροχο μήνα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Μπράβο Μαρία μου
    Όποιος βαραίνει την ανάσα μας
    να αποχωρίσει τάχιστα!!!

    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό θα ήταν το ιδανικό...να αποχωρούν όσοι βαραίνουν την ανάσα μας....πώς την ευχή βρίσκουν τρύπες και χώνονται ολούθε όμως και πληθαίνουν κι από πάνω ούτε που καταλαβαίνω με το φτωχό μου το μυαλό!
      Σε ευχαριστώ πολύ...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Υπεροχες ποιητικες περιγραφες και το μαχαιρι ευθεια στην καρδια στο τελος. Απο που να το πιασεις και τι να πρωτοπεις...
    Πολυ ομορφη ιστορια Μαρακι μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαράκι τι συγχρονισμός; Την ώρα που διάβαζα τον καφενέ σου μου ήρθε το μήνυμά σου. Τι ωραίο αυτό για τον βιαστικό Αύγουστο! Πολύ μου άρεσε. Αχ πολύ λαχταριστό το καφενείο σου κι ας είχε και ''επισήμους''. Εγώ θα καθόμουνα και θα τους έκανα χάζι και θα έκοβα εκφράσεις. Μια φορά που λες βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ψωμιάδη σε ένα στενό της Σαλονίκης. Δεν υπήρχε κανείς άλλος. Εγώ τον κοιτούσα κι αυτός καμάρωνε ''σου λέει με θαυμάζει η κοπελιά....'' κι έτσι όπως ήταν κορδωμένος και χαιρότανε, πατάω κάτι χάσκελα και του ρίχνω και μία μούντζα άλλο πράμα. Να βλεπες τη φάτσα του μετά. Ωχ τι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς πλάκωσαν και οι "επίσημοι"...χαχα!
      Σάμπως ιδρώνει το αυτί των επισήμων?...τους μουντζώνεις ως πρόσωπα και το αντιλαμβάνονται ως "θεσμοί"...άσε!!
      Έχουν τόσο μακρύ καλάμι, μα τόσο μικρή αντίληψη!

      Διαγραφή
  13. Αχ!! Να αγιάσει η γλωσσίτσα του κυρ Γιάννη!!! Μωρέ χώσε!! !! Το πόσο μου άρεσε Μαρία μου η ιστορία σου δεν φαντάζεσαι!! Παραστατική και γλαφυρή!! Σαν να βλέπω τον κυρ Γιάννη με την Γιάννενά του να τα λένε!! Μούρλια!!
    Καλό βράδυ κοπέλα μου!! :)) Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ Μαριλένα μου που σου άρεσε!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Βρε Μαρία, πόσο ωραία γράφεις! Γράψε βρε καλή μου ενα βιβλίο να το χαρούμε! Νιώθω όσα γράφεις στο πετσί μου! Πριν από λίγο πήρα να διαβάζω ενα βιβλίο που μου είχαν χαρίσει από καιρό, ναι μεν καλό το γράψιμο, αλλά στους διαλόγους ήταν σαν να παρακολουθώ κουκολθέατρο! Η το'χεις ή δε το'χεις! Και εσυ το έχεις, συνέχισε να μας το δείχνεις λοιπόν!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια...να είσαι καλά!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Αααα πολυ μου αρεσε! Και η πρωτη σου συμμετοχη και η δευτερη εξισου υπεροχη! Μπραβο Μαρια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις... Μπράβο για τη συμμετοχή!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή