Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Ιστορίες του καφενέ...Ακυβέρνητοι στο χρόνο


Τακ τακ.
Οι χάντρες του κομπολογιού, πέφτουν η μια πάνω στην άλλη μετρώντας τις σκέψεις του.
Σηκώνει το κεφάλι και βλέπει τον γέρο στο διπλανό τραπέζι να τον χαιρετά.
Ο Αντρέας όμως δεν έχει όρεξη για κουβέντες.
Κλείνεται πάλι στον εαυτό του και αφήνει τις σκέψεις του να τον παρασύρουν για άλλη μια φορά, καθώς οι χάντρες συνεχίζουν τον μονότονο ρυθμό τους..
«Κι αν δεν έρθει; Όπως δεν ήρθε τότε;»
Ο καφές του έχει ήδη κρυώσει και το ραντεβού, το υποτιθέμενο ραντεβού, είναι σε μια ώρα.
Ήρθε νωρίτερα, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει άλλο.
Περίμενε ήδη πέντε χρόνια.
Το μυαλό του πάει πίσω, πολύ πίσω, σε έναν άλλο καφενέ, που περίμενε μάταια εκείνη να φανεί.
Και τότε όλα ήταν πιθανά. Τώρα όλα φαίνονται τόσο…μακρινά. Τόσο απελπισμένα.
Όσο απελπισμένος έγινε κι αυτός από τότε.
Του φαίνεται απίστευτο το ότι έψαξε να τον βρει μετά από όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να σκεφτεί το γιατί. Του επιτρέπει όμως να πάει πίσω σε εκείνη τη βραδιά που σημάδεψε τη ζωή του.
Τη βραδιά που νόμιζε πως όλα είναι δυνατά. Κλείνει τα μάτια του και ο ήχος του κομπολογιού γίνεται μουσική που έρχεται να ανταμώσει τον ήρεμο παφλασμό των κυμάτων μπροστά τους.
Η καλοκαιρινή βραδιά απλώνει τα δίχτυα της και τους φέρνει κοντά με έναν τρόπο που δείχνει πως η μοίρα είχε πάρει την απόφαση που αυτοί δεν τολμούσαν να πάρουν.

Είναι μήνες τώρα που συναντιούνται τυχαία εδώ κι εκεί.
Δυο άγνωστοι που τους συνεπαίρνει η ίδια μαγεία κάθε φορά, αλλά μένουν  άγνωστοι λες και φοβούνται ο ένας τον άλλον, λες και φοβούνται τη δύναμη που τους ξεσηκώνει.
Εκείνο το βράδυ όλα πήραν το δρόμο τους.
Δυο μοναχικοί άνθρωποι που τα βήματά τους τους οδήγησαν τον έναν στον άλλον για άλλη μια φορά.
Μια μοιραία φορά!
Ούτε που θυμάται πια πως ακριβώς βρέθηκαν να κάθονται αγκαλιά στην αμμουδιά και να μιλάνε όλο το βράδυ.
Εκεί τους βρήκε το ξημέρωμα. Στην έρημη ακρογιαλιά να μοιράζονται όνειρα.
Να γελάνε ευτυχισμένοι και να αποχωρίζονται την ανατολή με ένα φιλί και μια υπόσχεση να αιωρείται.
Κανείς τους δεν υποψιάστηκε πως τα κύματα την είχαν ήδη αρπάξει και την τραβούσαν στα ανοιχτά σαν καράβι χωρίς πανιά, ακυβέρνητη στο χρόνο!

Και βρέθηκε ο Αντρέας να κάθεται στον καφενέ της παραλίας το απόγευμα, να περιμένει.
Να νυχτώνει και να περιμένει ακόμα.
Εκείνη δε φάνηκε.
Πέντε χρόνια τα βάζει με τον εαυτό του που δεν έμαθε παρά μόνο το μικρό της όνομα εκείνο το βράδυ, που δεν αντάλλαξαν τηλέφωνα.
Δεν ήξερε που να την ψάξει. Παρόλα αυτά την έψαξε.
Όλες του οι αναζητήσεις αποδείχτηκαν μάταιες, αλλά η ελπίδα πως κάπου θα την ξαναδεί δεν τον άφηνε.
Δεν πίστευε στα μάτια του όταν βρήκε το σημείωμα που του έλεγε να βρεθούν εδώ..
Χαραγμένη πάνω του η συγνώμη με κάθε γράμμα. 

Τακ τακ οι χάντρες του κομπολογιού, σαν περίεργα σήματα του δείχνουν πάλι το τώρα.
Ανασηκώνεται στην καρέκλα και κουνάει το κεφάλι σαν να ξυπνάει από βαθύ ύπνο.
Κοιτάζει γύρω του σαν χαμένος και αρχίζει να τρομάζει από τη βεβαιότητα που τον χτυπάει ξαφνικά αδυσώπητη.
"Ούτε σήμερα θα φανεί"...μονολογεί.
Σηκώνεται να φύγει, αλλά ένας άλλος ήχος αποσπά την προσοχή του.
Τακ τακ…βήματα που σταματούν και μια καρέκλα που σέρνεται στο ασπρόμαυρο πάτωμα.
Κοντοστέκεται και γυρνάει αργά σαν υπνωτισμένος. Τη βλέπει να κάθεται εκεί, απέναντί του, χαμογελώντας του ντροπαλά, σαν τότε.  Σαν να μην πέρασε ούτε μια ώρα από τότε που χώρισαν με ένα φιλί.
Βλέπει στα μάτια της αυτό που έβλεπε κι εκείνο το βράδυ κι αυτό τον ταράζει ακόμα περισσότερο.
«Μέχρι τα ίδια ρούχα φοράει», σκέφτεται και μεμιάς καταλαβαίνει.
Μένει να την κοιτάει αποσβολωμένος, προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται, να ακούσει τι του λέει, μα σκόρπιες λέξεις φτάνουν στα αυτιά του…συγνώμη, ατύχημα, ραντεβού…να συνεχίσεις….και τότε ο πόνος τον ξεσκίζει κι ο λυγμός που στέκεται στο λαιμό του τον πνίγει.
"Χάθηκαν όλα", μοιρολογά και τα δάκρυα θολώνουν το βλέμμα του.

Ο γέρος στο διπλανό τραπέζι σταματάει να παίζει με το κομπολόι και φωνάζει στον κυρ Μιχάλη…
- Οικονομία στο ρεύμα κάνεις βρε Μιχάλη;
Πουντιάσαμε εδώ μέσα.
Ο Μιχάλης δεν απαντά. Είχε δει την καρέκλα να μετακινείται και από το βλέμμα του άντρα απέναντί της, καταλαβαίνει πως η επίσκεψη που δέχτηκε είναι γι΄αυτόν σημαντική.
Πιο σημαντική από την ίδια τη ζωή..πιο σημαντική κι από τον θάνατο ακόμα.
Γυρνάει την πλάτη του στο περίεργο ζευγάρι και σταυροκοπιέται καθώς κάνει πως κοιτάζει τον θερμοστάτη.



Οι ιστορίες του καφενέ είναι μια ιδέα της Μαρίας Κανελλάκη και συντονίζει η  Αριστέα.
Συμμετέχουν οι:
Δημήτρης Ασλάνογλου, θα φιλοξενηθεί από Αριστέα
Αγριμιώ, http://agrimio.wordpress.com/
Έλενα, http://miakalimera.blogspot.gr/ 
Xris Kat, http://neraidodimiourgies37.blogspot.gr/
Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/
Sofia Sofaki, http://happiness-bonheur.blogspot.gr
Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/
Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/
Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
Γλαύκη, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Κατερίνα Βερίγκα, http://positive-thinking-greece.blogspot.gr
Λεβίνα, http://levina-imagination.blogspot.gr
Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr/
Katerina Koko, http://followkoko.blogspot.gr
Κλαυδία, θα φιλοξενηθεί από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Μαριλένα, http://marilenaspotofart.wordpress.com/
Μαρία(me maria),  http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/
Μαρία Έλενα, http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr/
Φλώρα, http://texnistories.blogspot.gr/
Πέτρος (Ακυβέρνητος) http://akivernitos.blogspot.gr/
@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr/

54 σχόλια:

  1. Ώπα! Τι έγινε τώρα ρε παιδιά;
    Πάνε οι ματιές, τα φιλιά, οι υποσχέσεις; Θα τον αφήσουμε τον δύσμοιρο να σιγοβράζει και αυτή να το παίζει άνετη;
    5 χρόνια την περίμενε και αυτή η κακούργα (κακούργες γυναίκες!!) ήρθε να του πει το πάπαλα!
    Αλλά και αυτός ο κυρ Μιχάλης! Πάνω στο καλύτερο σταμάτησε να κατασκοπεύει και πήγε να κοιτάξει τον θερμοστάτη.
    Άντε τώρα να σιγοβράζουμε κι εμείς παρέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως είναι τόσο "cool" επειδή έρχεται από την αντίπερα όχθη?
      Διέσχισε τον Αχέροντα, πλήρωσε και τον οβολό της, αντίθετα από τον Μένιππο, και ούτε να κεράσει τον καφέ δεν έχει...ε όσο να πεις οι υποσχέσεις της δύσκολο να τηρηθούν...χαχα!

      Διαγραφή
    2. Συγγνώμη αλλά δεν είχα καταλάβει τελικά τίποτα.
      Και αν δεν μου το εξηγούσες θα έμενα στο συννεφάκι μου.

      Διαγραφή
    3. Σε προσγείωσα απότομα όμως, δεν έχεις παράπονο...χαχα!

      Διαγραφή
  2. Τι έγινε Μαρία, ήρθε από άλλο κόσμο να του πει να συνεχίσει;;;
    Τόσο πολύ δέθηκαν οι δυο τους;;
    Μαγική η γραφή σου!
    Δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω και αυτό που μου έμεινε στο τέλος είναι ότι δεν θα χαθούν ποτέ, ακόμα και έτσι!
    Πάντα θα είναι δεμένοι.
    Κι όμως ακόμα και τον θάνατο μπορεί να νικήσει η αγάπη!
    Πολλά φιλιά μοναδικό αυτό που μας χάρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι έκανε και μεγάλο ταξίδι....χαχα!
      Ε ναι, ήταν το πεπρωμένο τους, που μάλλον άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή και τους την έφερε!!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Δηλαδη... ηταν το πνευμα της που τον αναζητησε;;; Ανατριχιαστικο! Μπραβο Μαρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία μου καλημέρα
    Εξαιρετική η γραφή σου, ανατρεπτική. Η ιστορία σου έχει κάτι το μεταφυσικό και ο ήρωάς σου δέσμιος μιας αγάπης που δεν πρόλαβε να ανθίσει.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άχου... Στεναχωρήθηκα με αυτή την ιστορία... Αλλά ήταν πολύ ωραία! Η ιστορία. Όχι το ότι στεναχωρήθηκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε πολύ λίγες γραμμές, έγραψες την ιστορία μιας ζωής...
    Τί άλλο να γράψω εκτός από ένα πελώριο και ειλικρινέστατο μπράβο?!
    Φιλάκια, Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ατμοσφαιρική και μυστήρια,σαν εσένα Μαράκι!
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, σε ευχαριστώ πολύ η μυστήρια...χαχα!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. wow!!!
    πολυ ομορφη ιστορια Μαρια μου!
    συγχαρητηρια!
    μου αρεσε ειδικα το τικ τακ του κομπολογιου!
    υπεροχη!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου!
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. ΛΑΤΡΕΨΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
    Υπέροχη η ιστορία σου!
    Γράφω βιαστικά από τη δουλειά.
    Φιλιαααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Πλάκα με κάνεις;;... Είναι φάντασμα η μαντάμ ή ιδέα μου;; Α, ρε κυρ-Μιχάλη, τι έχεις ακόμα να ζήσεις! Αχαχα! Με μια γραφή πρωτότυπη και ταξιδιάρικη ως συνήθως, περιμένει η ξανθιά κόρη (εγώ..!) να της διευκρινίσεις: η μαντάμ ήτο φάντασμα τελικά;; Για να ξέρω να να πάθω πιο πολύ.......συναρπαστικότητα! !! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι, δεν είναι η ιδέα σου!!
      Τι να κάνω η έρμη...άργησα να γράψω και είχαν περάσει από εκεί σχεδόν όλοι οι συνδυασμοί, εκτός από αυτόν....χαχα!! γελάω με τη συναρπαστικότητα...σε ευχαριστώ πάρα πολύ...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Απαπα Μαρία μου το πνεύμα της πήγε .... Η γραφή σου πολύ καλή για να είναι και ανατριχιαστική ταυτόχρονα .
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμβαίνουν κι αυτά!!! Θα το δεχτούμε γιατί ένα καφενείο έχει συναντήσει ιστορίες και ιστορίες....
    και προσμονές.... μεγάλες και απογοητεύσεις μεγαλύτερες....
    Και αυτή τη φορά ο καφετζής λέγεται κυρ Μιχάλης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες να έχει συναντήσει και τέτοια ιστορία?...να σου πω αν έβλεπα εκεί που πίνω τον καφέ μου μια καρέκλα να τραβιέται, πάω στοίχημα πως ακόμα θα έτρεχα...χαχα!

      Διαγραφή
  13. απρόσμενη και γοτευτική παρά το πικρό της τέλος η ιστορία σου Μαρία μου.
    μπράβο σου κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καταφέρνεις, Μαρία, μια όχι σπάνια αισθηματική ιστορία να την αναδείξεις σ’ ένα όμορφο διήγημα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα προσμονής και τρυφερής ανησυχίας, αφού «η μοίρα είχε πάρει την απόφαση που αυτοί δεν τολμούσαν να πάρουν» ενώ την υπόσχεση «τα κύματα την είχαν ήδη αρπάξει και…».
    Είναι η έκτη ιστορία του καφενέ που διαβάζω και η λογοτεχνία τιμάται δεόντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Με τιμούν ιδιαίτερα!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  15. Μπαρδόν; Τι έγινε;
    Αχ μας άφησες στο καλύτερο...
    Πολύ περιγραφική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η καημένη χάθηκε επειδή πέρασε στην αντίπερα όχθη, όχι γιατί δεν τον ήθελε..
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  16. Μυστηριακό κι όμορφο
    Παραγωγικότατος ο Καφενές μας!!!!

    φιλί και καλό βραδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μας ψάρωσες και μας τρέλανες. Μ Π Ρ Α Β Ο!!!!!!!!!

    -Εκεί που πάει ο στόμας μέχρι το πάτωμα και κάνω αμάν να τον τραβήξω πάλι πάνω, εκεί διαβάζω την επόμενη ιστορία του καφενέ και φτου κι απ' την αρχή. Είναι απίστευτο το πόσες ομορφιές έχουν μαζευτεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
      Πραγματικά οι ιστορίες του καφενέ είναι όλες μία και μία!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Πω πω συγκλονίστηκα!!! Δεν το περίμενα αυτό το τέλος, αυτήν την εξέλιξη!!!!!! Μπράβο σου! Πρωτότυπη ιδέα για το διήγημά σου. Πολύ καλογραμμένο................Ώστε πνεύμα.....φάντασμα..........πω πω.........
    Καλό σου βράδυ Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...
      Να που το στοίχειωσα τελικά το καφενείο..χαχα!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  19. Μαράκι, πούντιασα κι εγώ...
    Βουτιά στα πολύ βαθιά έκανες με την ιστορία σου. Δύσκολο το εγχείρημα και μπράβο σου που το τόλμησες!
    Με άφησε παγωμένη αλλά πλήρη εικόνων και συγκίνησης! Η κορύφωση, μοναδική...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Με γοήτευσε Μαράκι η ιστορία σου. Μπράβο φίλη μου! Διαφορετική κι απρόσμενη :) καλό ξημέρωμα, φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Aπορούσα που δεν έβλεπα αναρτήσεις σου μέχρι .... που κατάλαβα ότι είχε χαθεί
    το ιστολόγιό σου από την λίστα μου... πάλι καλά Μαράκι μου... ποτέ δεν είναι αργά!!!
    Φτάνω και στην κατάλληλη στιγμή... με αυτή την ιστορία ... με αυτό το τέλος !
    Σαν σενάριο ταινίας μου φάνηκε ... λίγες ώρες που θα μπορούσαν να χωρέσουν
    μια ζωή με αναμνήσεις!
    Ξεχωριστή ιστορία...στα όρια του παραφυσικού...
    Να είσαι καλά Μαρία μου
    τα φιλιά και τις Καλημέρες μου να έχεις :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν την ιστορία και το μπλογκ μου...στα όρια του παραφυσικού...χαχα!!
      Σε ευχαριστώ πολύ Λεβίνα μου!
      Φιλιά πολλά και καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  22. Εξαιρετική η γραφή σου Μαρία μου!!Μού άρεσε πολύ, η συμμετοχή σου!!Πάντα απολαμβάνω νά διαβάζω τά κείμενά σου!!Μπράβο σου!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. θέλω να τα διαβάσω όλα με ησυχία και να έχω και χρόνο.. θα περάσω ξανά για σχόλιο!! φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό κουράγιο, γιατί μαζεύτηκαν και μπόλικα...χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  24. Α ρε Μαρία!! Ακυβέρνητοι από τον χρόνο και την μοίρα τελικά το ζευγάρι σου!!!
    Εγώ τις λατρεύω αυτές τις γραφές!! Αυτός ο μεταφυσικός έρωτας που καταλύει κάθε κανόνα και λογική!!
    Μπράβο σου!! Με συνεπήρες , με μούδιασες αλλά ακόμα και με αυτήν την μεταφυσική συνάντηση λυτρωμό δεν έχω... Είναι πιο δυνατό το παράπονο..
    Μπράβο Μαρία μου, ειλικρινά σε θαυμάζω!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μοίρα τους έφερε κοντά, αλλά είχε άλλα στο νου της όπως αποδείχτηκε και ήταν αδυσώπητη!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  25. Mαρία με κατέπληξες, με γοήτευσες, με καθήλωσες με την υπέροχη ιστορία σου !!! Τι έμπνευση, τι γραφή !!! Ακυβέρνητοι από το χρόνο !!!Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς για την απόλαυση που μου χάρισες, Καλή Ανάσταση σου εύχομαι,,,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σε ευχαριστώ Κλαυδία μου για τα καλά σου λόγια!...χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Χρόνια πολλά με υγεία και χαρά εύχομαι!!

      Διαγραφή